บางคนคิดไว้แล้ว ว่าวันพรุ่งนี้จะกินอะไรดี
แต่บางคนยังไม่รู้ ว่าวันพรุ่งนี้จะมีอะไรกิน
บางคนเหมือนกับนก ที่รู้อยู่แล้วจะเอาอะไรบิน
แต่บางคนถือกระบอง แต่ก็ยังไม่รู้ จะเอาอะไรตี
อาจเพราะวาสนาและสติปัญญาคนเราไม่เท่ากัน
บางคนเป็นเครื่องมือของคนฉลาด เพราะตามไม่เท่าทัน
บางคนบอกว่าสักวัน กูจะมีให้เท่ามัน
แต่บางคนบอกว่าช่างแม่ง มีเท่าไรก็เท่านั้น
อาจเพราะปรัชญาชีวิตเราต่างกัน เราเลยแตกต่าง
อาจเพราะแนวทางเราต่างกัน อาจเพราะเอาใครเป็นแบบอย่าง
บางคนยังทำเหมือนเด็ก อยากได้อะไรก็แค่ร้องแหกปาก
บางคนเขามีภาระ อยากได้อะไรก็ได้แค่แอบอยาก
ธรรมชาติของคน ต่างก็คิด ว่าตัวเองถูก
โทษแต่คนอื่น ทั้งที่เป็นปมที่ตัวเองผูก
เหมือนคนเป็นมะเร็ง แล้วโทษสังคมว่ามีบุหรี่อยู่
เหมือนคนขายยา โทษโชคชะตาว่าทำให้ติดคุก
จะมีกี่คนที่โทษตัวเองและแก้ไข
โทษแต่สังคม แล้วสังคมเนี่ยมันจะแก้ไหม
โทษแต่สิ่งแวดล้อม แล้วสิ่งแวดล้อมเนี่ยใครจะแก้ไหว
แค่เลือกทำสิ่งที่ดีที่ถูกที่ควร มันยากสักแค่ไหน
ในวันที่คิดได้ อาจกลายเป็นพระในหมู่โจร
มันอาจจะเดียวดาย เหมือนกลายเป็นเพชรในหมู่โคลน
ต้นไม้ที่แข็งแรง มันน้อยกว่าหญ้าที่ไหวไปตามลม
จะตามสังคมที่ไม่ดี หรือจะเป็นคนดีในสังคม
ไม้ที่มี ที่เคยหักมันทุกวัน
ถ้าหากมันรวมกันร้อยอัน จะหักยังไง
รถที่ดี ถ้ามันขาดไปสักเฟือง
ก็จอดตรงนั้น มันจะเคลื่อนจะขับยังไง
บางคนไม่มีทางให้เลือก บางคนมีแต่เลือกที่ง่าย
บางคนจำใจต้องเลือก บางคนเลือกแต่สิ่งที่ใช่
บางคนเลือกจะเสียสละ บางคนเลือกแต่ที่สบาย
บางคนบั้นปลายนั้นต้องลำบาก ต้องอดต้องอยากก่อนชีพจะวาย
บางคนเลือกแต่ความสะดวก ช่างแม่งใครจะเดือดร้อน
บางคนเลือกแต่ความสนุก เขาอาจมีทุกอย่างพร้อม
บางคนเลือกแต่ความสุข บางคนเลือกแค่ปากท้อง
บางคนเอื้อให้เพื่อนพ้อง บางคนเหลือไปฝากน้อง
ตั้งโจทย์เป็นคำว่า คน แล้วใครจะพูดอะไรก็ได้
แค่พูดไปตามที่เห็น ก็ต่างนิยาม ก็คนละความหมาย
คนมันร้อยพ่อพันแม่ ต่างกันแต่เกิด ต่างยันวันตาย
แต่คนก็ยังเป็นคน จะอยู่ที่ไหนก็ไม่มีวันคลาย
คนมันไม่มีทางจะเป็นได้มากไปเกินกว่าคน
คนไม่อาจแปรรูป ไม่เหมือนกับยางพารา ไม่เหมือนกับนม
คนมีลมหายใจที่วันหนึ่งแม่งก็ดับลง
แต่คนแม่งเลือกได้ว่าจะทำยังไงให้คุ้มค่ากับการเป็นคน
คนแม่งเลือกได้ ว่าก่อนตายจะทิ้งอะไรไว้
คนแม่งเลือกได้ ว่าอยากจะถูกจดจำในแบบไหน
คนแม่งเลือกได้ ว่าจะสร้างภาระให้ใครมาแบกไหม
คนแม่งเลือกได้ ว่าจะให้คนที่ยังอยู่ได้สุขสบาย
อยากให้บ้านเมืองมันดีกว่านี้ทางเลือกก็มีไม่มาก
มันต้องเริ่มที่ตัวคุณเอง แล้วพอร่วมมือกันมันก็จะไม่ยาก
ไม่ได้จะบอกให้เรามารักกันเถอะประเทศไทย
แต่ถ้าจะหวังพึ่ง ผู้นำเพียงคนเดียว แล้วนี่มันประเทศใคร
ไม้ที่มี ที่เคยหักมันทุกวัน
ถ้าหากมันรวมกันร้อยอัน จะหักยังไง
รถที่ดี ถ้ามันขาดไปสักเฟือง
ก็จอดตรงนั้น มันจะเคลื่อนจะขับยังไง